राधेयकर्ण – महाभारतातील सूर्यपुत्राची अमर कथा
महाभारतातील असंख्य वीरांपैकी सूर्यपुत्र कर्ण हे पात्र विलक्षण तेजस्वी आहे. अपार सामर्थ्य, अद्वितीय दानशूरता, आणि निश्चयी स्वाभिमान या तिन्ही गुणांचा तो संगम होता. तरीही, त्याला अनेकदा महाभारताचा विस्मृतीत गेलेला वीर म्हटलं जातं. कारण, त्याच्या पराक्रमाची आणि त्यागाची किंमत त्या काळातही, आणि आजही, फार कमी लोकांना खऱ्या अर्थाने कळली.
राधेय – नावामागची कहाणी
कर्णाचा जन्म कुंतीच्या पोटी, सूर्यदेवाच्या कृपेने झाला. पण परिस्थितीमुळे त्याचं लालनपालन रथी अधिरथ आणि त्यांची पत्नी राधा यांनी केलं. या आईच्या नावामुळे तो “राधेयकर्ण” म्हणून ओळखला गेला. जन्मतःच त्याच्याकडे सूर्याप्रमाणे तेजस्वी कवच-कुंडलं होती.
संघर्षमय आयुष्य
कर्ण क्षत्रिय असूनही समाजाने त्याला “सुतपुत्र” म्हणून हिणवलं. तरीही, त्याने धनुर्विद्येत पारंगत होऊन स्वतःचं स्थान निर्माण केलं. महाभारतात तो दुर्योधनाचा अखेरपर्यंत निष्ठावान मित्र राहिला. त्याचं जीवन हे जिव्हाळ्याच्या मैत्रीचं आणि अढळ निष्ठेचं प्रतीक आहे.
मृत्युञ्जय – शब्दात जिवंत झालेला कर्ण
मराठी साहित्यात शिवाजी सावंत यांच्या मृत्युञ्जय कादंबरीने कर्णाला अमरत्व दिलं. या ग्रंथात त्याचा बाल्यापासून ते कुरुक्षेत्रापर्यंतचा प्रवास जिवंत होतो. त्याच्या मनातील वेदना, संघर्ष, प्रेम, आणि त्याग यांचं अत्यंत प्रभावी चित्रण या पुस्तकात आढळतं.
कर्ण – केवळ योद्धा नव्हे
कर्ण फक्त युद्धकौशल्याने पराक्रमी नव्हता. तो दानशूर होता – रणांगणातही दान देण्यासाठी प्रसिध्द. त्याची उदारता इतकी विलक्षण होती की, मृत्यूपूर्वीही त्याने दान करणं थांबवलं नाही.
आजच्या काळासाठी प्रेरणा
आजच्या जगात, जेव्हा प्रत्येक पावलावर स्पर्धा आणि संकटं असतात, तेव्हा कर्णाची कथा आपल्याला सांगते - परिस्थिती काहीही असो, प्रामाणिकपणा, निष्ठा, आणि आत्मसन्मान हेच खरी शस्त्रं आहेत.
